Της Χριστίνας Λιναρδάκη
Οι ιστορίες είναι ανακυκλώσιμες, λέει το βίντεο the technology of storytelling, όμως ο τρόπος που οι συγγραφείς τις αφηγούνται έχει εξελιχθεί με τρόπο συστηματικό. Την εξέλιξη έφερε πρώτος ένας Γερμανός, o Lothar Meggendorfer, ο οποίος δημιούργησε τα βιβλία με αναδυόμενα παράθυρα (pop-up books). Βήμα το βήμα, φθάσαμε στη σημερινή εποχή της ηλεκτρονικής μελάνης και του διαδικτύου.
Στην εποχή του διαδικτύου, λοιπόν, παρατηρούμε ότι το νόημα του βιβλίου δεν είναι πια προσκολλημένο σε αυτό. Παλιότερα μιλούσαμε για ένα βιβλίο σαν να ήταν ανεπανάληπτο ορόσημο. Το ίδιο βιβλίο σήμερα, σωσμένα ψηφιακά στο διαδίκτυο, έχει γίνει μεταδόσιμο, έχει μεταβληθεί σε πληροφορία και, ως τέτοια, είτε χρησιμοποιείται είτε αγνοείται, μια και η πληροφορία από μόνη της δεν ενέχει κάποια ιδιαίτερη αυθεντία. Τα βιβλία μέχρι πρόσφατα αξίωναν μια αυθεντία και αυτό επειδή υπήρχαν μέσα σε μια προστατευμένη περιοχή, που θεωρούνταν μαγική ή ιερή: ήταν αντικείμενα που αφορούσαν λίγους μυημένους, τοποθετημένα επίτηδες μακριά από την υπόλοιπη ζωή, ακριβώς για να μπορούν να ασκούν εξουσία πάνω της.
Τα νεότερα Μέσα κατέστρεψαν την αυθεντία των βιβλίων και την απομάκρυναν από κάθε προστατευμένη περιοχή. Για πρώτη φορά, τα βιβλία μετατράπηκαν σε πληροφορίες εφήμερες, άυλες, διαθέσιμες, ελεύθερες. Έγιναν τμήμα του πλαισίου, μέσα στο οποίο καθένας μας συγγράφει το κείμενο της ζωής του…
Είναι σωστό να αναφερθεί ότι το κείμενο απηχεί ιδέες από το Ways of Seeing του John Berger, ο οποίος έφυγε από τη ζωή μόλις 8 ημέρες πριν. Δείτε και κείμενό μου για το έργο του Berger, όπως δημοσιεύθηκε στο προχθεσινό, κυριακάτικο φύλλο της "Αυγής" (ανήμερα των εξετάσεων!): http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2017/01/blog-post_78.html
ΑπάντησηΔιαγραφή