Από το «ανήκομεν εις τη Δύσιν» στο «ανήκουμε στη Δύση δίχως όρους»

της Σοφίας Ιορδανίδου

Από το «ανήκομεν εις τη Δύσιν» στο «ανήκουμε στη Δύση δίχως όρους»

Το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο ήταν μόνο η αφορμή για να αναδειχθεί το μείζον ζήτημα της δημοκρατικότητας που υποσχέθηκε ο μεγάλος ευρωπαϊκός σχηματισμός, μετά τον ολέθριο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που -θεωρητικά - μας έχει διδάξει  πολλά. Η χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ισονομία και η αλληλεγγύη των λαών ήταν το δέλεαρ για να προσδεθούν στο άρμα της ευρωπαϊκής ένωσης πολλά εκατομμύρια  πολιτών.

Σήμερα, 50 χρόνια αργότερα, τη μέρα που - λόγω τριωδίου- οι Κύπριοι πολίτες φόρεσαν μάσκες, αυτή της Δημοκρατικής Ευρώπης έπεφτε και τυπικά στη συνείδησή μας. Χωρίς προειδοποίηση και έγκριση των καταθετών, οι 20 του Γιούρογκρουπ αποφάσισαν να  εισβάλουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς μια χώρας-«ισότιμου» μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να λύσουν έτσι ένα ζήτημα που το αποκάλεσαν πρόβλημα.

Ποιο είναι όμως το πραγματικό πρόβλημα;  Στις 11 Μαρτίου, το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Επικοινωνία και Δημοσιογραφία» του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου οργάνωσε μια δημόσια συζήτηση με θέμα: «Ελλάδα και Κύπρος σε οικονομική, πολιτική και ηθική απόγνωση». Λίγες μέρες μετά σκέφτομαι ότι το κατάλληλο θέμα θα ήταν: «Η Ευρώπη σε οικονομική, πολιτική και ηθική αποδόμηση». Αυτό φαντάζει να είναι το αληθινό πρόβλημα.

Η Ευρώπη του Βορρά, προς το παρόν, με μπροστάρη την ολιγαρχία των οικονομικών συμφερόντων αποδομεί τις χώρες του Νότου και ξεκαθαρίζει το στόχο της να τις χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Σήμερα η Κίνα μας, αύριο το πλούσιο οικόπεδο των υδρογοναναθράκων μας, κ.ο.κ. Μία νέου τύπου αποικιοκρατία με πρόσχημα την πολλαπλά ευεργετική μας συμμετοχή στην ευρωπαϊκή συμμαχία και κατ’ επέκταση στο ευρώ. Χωρίς να ζητήσει καν τη συναίνεση των κοινωνιών της, με αιφνιδιαστικές εισβολές στην ζωή τους, καταλύει κάθε έννοια, ακόμη και αυτήν την επίφαση που υπήρχε έως σήμερα της Δημοκρατίας που τόσο δόλια υποσχέθηκε και έπεισε ότι την διαχωρίζει από τους υπόλοιπους πολιτικούς σχηματισμούς στον πλανήτη Γη. Προς το παρόν, το σενάριο επιβεβαιώνεται, επειδή συναινούν οι  «Ευρωπαϊστές» πολιτικοί Βορρά και Νότου με κύριο ιδεολογικό γνώρισμα τον άνευ όρων ενδοτισμό στον ισχυρό και την όποιας μορφής αποζημίωση νοιώθουν ότι αποκομίζουν από τη συγκεκριμένη συνεργασία.

Οι κοινωνίες έχουν κι αυτές την πολιτική τους ευθύνη, οι εισβολές στη ζωή μας ίσως εν τέλει να μην έγιναν και τόσο αιφνιδιαστικά. Σήμερα, ο ρόλος του πολίτη αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά καθοριστικός. Καλείται να ερμηνεύσει τις πράξεις και να πάρει θέση. Θα διεκδικήσουμε τη δημοκρατία που κέρδισε και δικαιούται η Ευρώπη ή θα αφήσουμε την αμηχανία και τον αιφνιδιασμό  να μας παρασύρει στο χάος που εμπεριέχει η κατάλυση του αξιακού συστήματος της Ελευθερίας;