Το συμφωνημένο Μνημόνιο της Κύπρου πρέπει να
παρουσιαστεί στη σύνοδο της ομάδας Εργασίας του Eurogroup στις 4
Απριλίου. Αυτό δήλωσε σήμερα ο Κύπριος υπουργός Εργασίας Χάρης
Γεωργιάδης.
Το χτύπημα στην Κύπρο ήταν αναμφίβολα, κάτω απ' τη μέση. Κι αυτό γιατί η Μεγαλόνησος, τα τελευταία δύο χρόνια, "χόρευε" ήδη σε μνημονιακούς ρυθμούς. Οι μισθοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα είχαν ήδη υποστεί σημαντικές μειώσεις, επιχειρήσεις είχαν ήδη κλείσει, μετανάστες είχαν ήδη φύγει, η ανεργία ήταν ήδη ψηλά. Προσωπικά, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, είχαμε ήδη υποστεί μείωση άνω του 30% στο μισθό μας, είχαν αφαιρεθεί οι πόροι για έρευνα στο 100%, οι πόροι για εγχειρίδια και διδακτικά υλικά στο 100%, για να μην μιλήσω για πόρους που θα στήριζαν εκδηλώσεις, σεμινάρια, συναντήσεις καθηγητών (ως εξ αποστάσεως εκπαίδευση) ή ακόμη χειρότερα, δυνατότητες μείωσης διδάκτρων. Τα τελευταία δεν υπήρχαν ούτε ως υποψία στους τελευταίους δύο προϋπολογισμούς του Πανεπιστημίου.
Άρα; σε τι ακριβώς αποσκοπούσε αυτό το χτύπημα κάτω απ' τη μέση;
Όλοι μας παρακολουθήσαμε το τι έγινε στην Κύπρο το τελευταίο δεκαπενθήμερο και δημιουργήσαμε την προσωπική μας αφήγηση -βάσει των δυνατοτήτων και της οτπικής του καθενός από εμάς, φυσικά.
Η αλήθεια είναι ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτό που συμφώνησε το Eurogroup για την Κύπρο, τον Μάρτιο του 2013. Συμφώνησε; Πρότεινε; Παρότρυνε; Επέβαλε; ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΟ.
Κι επειδή έχω την υποψία ότι στο τέλος, θα είναι ΜΟΝΟ η κυπριακή βουλή που θα έχει αποφασίσει και οι πολλοί της Ευρώπης θα λένε: "μα αστειεύεστε; εμείς υποδείξαμε ένα δρόμο, είναι οι Κύπριοι βουλευτές που αποφάσισαν και ψήφισαν", προτρέπω να στρέψουμε την προσοχή μας στα δύο επόμενα καθοριστικά σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής:
α. Η Κύπρος ετοιμάζεται να υπογράψει μνημόνιο με την Τρόϊκα. Μπορούμε να διασφαλίσουμε τουλάχιστον ότι ο δανεισμός, ως μέρος του μνημονίου, δεν θα υπάρχει δυνατότητα να εκχωρηθεί σε τρίτους; είναι όρος που υπέγραψε "αφελώς" η άπειρη Ελλάδα και η υπογραφή δεν γυρίζει πίσω. Αξιόλογοι νομικοί της Κύπρου έχουν διαβάσει το μνημόνιο που υπέγραψε η Ελλάδα και γνωρίζουν καλά τι πρέπει να αποφύγει η Μεγαλόνησος. Τα 10 δις είναι σχετικά μικρό ποσό και θα υπάρξουν εύκολα "καλοθελητές" να το εξαγοράσουν. Και μη χειρότερα, δηλαδή!
β. Για να υπάρχουν δυνατότητες, η Κύπρος να απαλλαχθεί κάποτε από τη δανειακή σύμβαση με την Τρόϊκα, οφείλει να το προβλέψει και να μην υπογράψει 30ετή δέσμευση ανεξαρτήτως αποπληρωμής. Όταν και εφόσον διαθέτει εκ νέου τα χρήματα, δηλαδή, να έχει τη δυνατότητα να αποπληρώσει το χρέος της.
Φαντάζομαι οι δύο παραπάνω όροι να μη χαλάνε την αφήγηση του κ. Σόϊμπλε, αλλά ούτε και των πολιτικών που θα υπογράψουν μνημόνια και δανειακή σύμβαση.
Η διασφάλιση των δύο παραπάνω όρων είναι μονόδρομος για να δικαιούται να αναρωτηθεί στη συνέχεια η Κύπρος αν η έξοδος από την τρόϊκα αποτελεί την επόμενη λύση.
Σε διαφορετική περίπτωση, πολύ φοβάμαι ότι η Ιστορία επιφυλάσσει απίθανα σενάρια για το νησί της Αφροδίτης.
Το χτύπημα στην Κύπρο ήταν αναμφίβολα, κάτω απ' τη μέση. Κι αυτό γιατί η Μεγαλόνησος, τα τελευταία δύο χρόνια, "χόρευε" ήδη σε μνημονιακούς ρυθμούς. Οι μισθοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα είχαν ήδη υποστεί σημαντικές μειώσεις, επιχειρήσεις είχαν ήδη κλείσει, μετανάστες είχαν ήδη φύγει, η ανεργία ήταν ήδη ψηλά. Προσωπικά, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, είχαμε ήδη υποστεί μείωση άνω του 30% στο μισθό μας, είχαν αφαιρεθεί οι πόροι για έρευνα στο 100%, οι πόροι για εγχειρίδια και διδακτικά υλικά στο 100%, για να μην μιλήσω για πόρους που θα στήριζαν εκδηλώσεις, σεμινάρια, συναντήσεις καθηγητών (ως εξ αποστάσεως εκπαίδευση) ή ακόμη χειρότερα, δυνατότητες μείωσης διδάκτρων. Τα τελευταία δεν υπήρχαν ούτε ως υποψία στους τελευταίους δύο προϋπολογισμούς του Πανεπιστημίου.
Άρα; σε τι ακριβώς αποσκοπούσε αυτό το χτύπημα κάτω απ' τη μέση;
Όλοι μας παρακολουθήσαμε το τι έγινε στην Κύπρο το τελευταίο δεκαπενθήμερο και δημιουργήσαμε την προσωπική μας αφήγηση -βάσει των δυνατοτήτων και της οτπικής του καθενός από εμάς, φυσικά.
Η αλήθεια είναι ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτό που συμφώνησε το Eurogroup για την Κύπρο, τον Μάρτιο του 2013. Συμφώνησε; Πρότεινε; Παρότρυνε; Επέβαλε; ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΟ.
Κι επειδή έχω την υποψία ότι στο τέλος, θα είναι ΜΟΝΟ η κυπριακή βουλή που θα έχει αποφασίσει και οι πολλοί της Ευρώπης θα λένε: "μα αστειεύεστε; εμείς υποδείξαμε ένα δρόμο, είναι οι Κύπριοι βουλευτές που αποφάσισαν και ψήφισαν", προτρέπω να στρέψουμε την προσοχή μας στα δύο επόμενα καθοριστικά σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής:
α. Η Κύπρος ετοιμάζεται να υπογράψει μνημόνιο με την Τρόϊκα. Μπορούμε να διασφαλίσουμε τουλάχιστον ότι ο δανεισμός, ως μέρος του μνημονίου, δεν θα υπάρχει δυνατότητα να εκχωρηθεί σε τρίτους; είναι όρος που υπέγραψε "αφελώς" η άπειρη Ελλάδα και η υπογραφή δεν γυρίζει πίσω. Αξιόλογοι νομικοί της Κύπρου έχουν διαβάσει το μνημόνιο που υπέγραψε η Ελλάδα και γνωρίζουν καλά τι πρέπει να αποφύγει η Μεγαλόνησος. Τα 10 δις είναι σχετικά μικρό ποσό και θα υπάρξουν εύκολα "καλοθελητές" να το εξαγοράσουν. Και μη χειρότερα, δηλαδή!
β. Για να υπάρχουν δυνατότητες, η Κύπρος να απαλλαχθεί κάποτε από τη δανειακή σύμβαση με την Τρόϊκα, οφείλει να το προβλέψει και να μην υπογράψει 30ετή δέσμευση ανεξαρτήτως αποπληρωμής. Όταν και εφόσον διαθέτει εκ νέου τα χρήματα, δηλαδή, να έχει τη δυνατότητα να αποπληρώσει το χρέος της.
Φαντάζομαι οι δύο παραπάνω όροι να μη χαλάνε την αφήγηση του κ. Σόϊμπλε, αλλά ούτε και των πολιτικών που θα υπογράψουν μνημόνια και δανειακή σύμβαση.
Η διασφάλιση των δύο παραπάνω όρων είναι μονόδρομος για να δικαιούται να αναρωτηθεί στη συνέχεια η Κύπρος αν η έξοδος από την τρόϊκα αποτελεί την επόμενη λύση.
Σε διαφορετική περίπτωση, πολύ φοβάμαι ότι η Ιστορία επιφυλάσσει απίθανα σενάρια για το νησί της Αφροδίτης.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να μην περιέχουν υβριστικούς. προσβλητικούς ή/και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς, διαφορετικά θα διαγράφονται