Η τρομοκρατία γίνεται... συνήθεια

Της Γεωργίας Κυριαζή – Τσιαούση, φοιτήτριας στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Επικοινωνία και Νέα Δημοσιογραφία

Η αιματηρή επίθεση που σημειώθηκε το πρωί της 7ης Απριλίου στη Στοκχόλμη, όταν ένα φορτηγό έπεσε πάνω στο πλήθος σε πολυσύχναστο δρόμο της σουηδικής πρωτεύουσας, σκοτώνοντας αθώους πολίτες, έγινε αμέσως πρώτη είδηση σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα παγκοσμίως. Ανάλογο σκηνικό είχε προηγηθεί λίγες ημέρες νωρίτερα, με την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης.

«Αιματοβαμμένα» πρωτοσέλιδα, βαρυσήμαντοι τίτλοι, συγκινητικές μαρτυρίες, δεκάδες δηλώσεις από ηγέτες ξένων χωρών που καταδίκασαν τις επιθέσεις και φυσικά χιλιάδες αναρτήσεις στα social media από χρήστες που εξέφραζαν τον αποτροπιασμό τους για την τυφλή τρομοκρατία.

Αρχικά, οι δύο επιθέσεις κατέστησαν σαφές πως καμία χώρα, όσο «θωρακισμένη» κι αν θεωρείται, δεν είναι πλέον ασφαλής, όσο υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να θυσιάσουν και να θυσιαστούν, υποκινούμενοι από μια τυφλή, ακραία θρησκευτική ιδεολογία. Αυτό γίνεται αντιληπτό εάν αναλογιστεί κανείς πως η πρώτη επίθεση σημειώθηκε σε μία μεγάλη πόλη της Ρωσίας, η οποία είναι γνωστή για την τεράστια αστυνομική παρουσία και η δεύτερη στη Στοκχόλμη, η οποία, τα τελευταία χρόνια, έχει συμπεριληφθεί σε αρκετές λίστες με τις πιο ασφαλείς πόλεις του κόσμου.

Το πιο σημαντικό και ταυτόχρονα θλιβερό, όμως, που κατέδειξαν οι δύο επιθέσεις είναι πως ως κοινωνία έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε τη τρομοκρατία. Τα δύο θέματα απασχόλησαν για ελάχιστες ημέρες τα διεθνή δίκτυα και, όσο περνούσαν οι ώρες, έπαιζαν όλο και λιγότερο στα δελτία ειδήσεων. Όσο για τα social media; Οι επιθέσεις απασχόλησαν για μερικές ώρες τους χρήστες, οι οποίοι εν συνεχεία έσπευσαν να ανεβάσουν selfies και lifestyle θέματα - μέχρι την επόμενη τρομοκρατική επίθεση φυσικά, όπου θα επανέλθει το hashtag #jesuis…

Θα μπορούσε, βέβαια, να ισχυριστεί κάποιος πως αυτή είναι η λογική εξέλιξη των πραγμάτων, καθώς όλες οι ειδήσεις όσο σημαντικές και σοβαρές κι αν είναι, αργά ή γρήγορα μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της δημοσιογραφικής ιστορίας. Στην περίπτωση της διεθνούς τρομοκρατίας, ωστόσο, που έχει ήδη αφήσει εκατοντάδες θύματα πίσω της, η εξέλιξη πρέπει να είναι διαφορετική. Γιατί εκείνη, ακριβώς, τη στιγμή που θα έχουμε συνηθίσει την εικόνα των πτωμάτων, η τρομοκρατία θα έχει- εν μέρει - νικήσει…